%% iso8859-2 %% Begin of file `czytajto'. %% This is part of `pl-qx' package. %% WSTĘP Pakiet `pl-qx' ma w założeniach ułatwić użytkownikom LaTeX2e korzystanie ze spolszczonych fontów PostScript-owych. Inspiracją do jego powstania była konferencja GUST w Bachotku w maju 1997 roku, gdzie Bogusław Jackowski z Gdańska i Janusz Marian Nowacki z Grudziądza udostępnili publiczności i zdeponowali w organizacyjnym archiwum trzy rodziny spolszczonych fontów PostScript-owych: PL - odpowiednik klasycznej rodziny TeX-owej CM (CTAN:/language/polish/plpsfont/), Quasi Pallado - font typu Palatino (CTAN:/fonts/psfonts/polish/qfonts/pall0103), Antykwa Toruńska - komputerowa mutacja oryginalnego polskiego kroju pisma (CTAN:/fonts/psfonts/polish/antyktor/). Rok później prace prowadzone z godną podziwu konsekwencją zaowocowały następnym `quasi' fontem: Quasi Times - font typu Times New Roman (CTAN:/fonts/psfonts/polish/qfonts/time0100/) Oczywiście, żeby zdziałać coś sensownego z opisywanym pakietem należy mieć zainstalowany system TeX, pakiet LaTeX2e, sterownik postscriptowy (DVIPS) i wspomniane wyżej fonty. ŚRODEK Skład postscriptowymi fontami PL nie wymaga specjalnych zabiegów o ile mamy już zorganizowaną współpracę systemu z ich bitmapowymi odpowiednikami (np. dzięki pakietowi PLaTeX). Należy tylko poinformować sterownik postscriptowy o ich istnieniu (w przypadku popularnego sterownika DVIPS odpowiednio uzupełnić plik `psfonts.map'). W przypadku dwóch pozostałych rodzin pewną trudność stanowi układ znaków w foncie. Jest to niestandardowy dla LaTeX-a układ QX, zdefiniowany w dokumentacji Quasi Palladio. Ze względu na fakt, że dla znaków o numerach mniejszych niż 128 różnice pomiędzy QX a układem OT1 są nieistotne, tam gdzie OT1 wystarcza - można go używać (np. skład w języku angielskim). Biorą w tym udział pliki definicji fontów `ot1qpl.fd', `ot1qtm.fd' i `ot1antt.fd'. Po umieszczeniu ich w katalogach dostępnych dla TeX-a można składać np. Antykwą Toruńską przełączając latexową rodzinę fontów sekwencją `\fontfamily{antt}\selectfont'. Jeżeli chcemy dla całego dokumentu zamienić TeX-owy font szeryfowy na Antykwę Toruńską to najwygodniej dołączyć w preambule odpowiedni styl: \usepackage{antyktor}. Znaki układu PL (OT4) o numerach większych od 128 znajdują się w układzie QX w tych samych pozycjach. Dzięki temu do składu w języku polskim możliwe jest wykorzystanie mechanizmów udostępnianych przez pakiet PLaTeX. Po umieszczeniu w odpowiednich miejscach plików `ot4qpl.fd', `ot4qtm.fd', `ot4antt.fd', `qpalatin.sty', `qtimes.sty', `antyktor.sty' możemy podobnie jak poprzednio przełączać rodziny wewnątrz dokumentu, lokalnie, albo globalnie - dołączając odpowiedni styl, np.: \usepackage{polski} \usepackage{qpalatin} \usepackage[mazovia]{inputenc}. Praktyczną ilustracją tego podejścia, z dokładnością do kodowania wejściowego, są dokumenty-ściągawki `qpalatin.tex', `qtimes.tex' i `antyktor.tex'. (W dokumentacji, ze względu na przenośność, stosuję notację `prefixing'). Do pełnego wykorzystania zasobu znaków w fontach układu QX należy zdefiniować nowy układ LaTeX-a - LQX. Taką definicję zawiera plik `lqxenc.def'. Daje on w ramach bieżącego kroju pisma dostęp do znaków standardowo osiąganych w TeX-u przez przełączenie się do trybu matematycznego (\bullet) lub w ogóle nieobecnych (promil). Repertuar tych znaków, ich pozycję w foncie i sposób uzyskiwania prezentują dokumenty-ściągawki `qpal_lqx.tex', qtim_lqx.tex i `antt_lqx.tex'. Są one jednocześnie przykładami jak w latexowym dokumencie globalnie przełączyć układ fontu na LQX (kolejność jest istotna): \usepackage{polski} \usepackage{qpalatin} \usepackage[LQX]{fontenc} \usepackage[mazovia]{inputenc}. Niestety to podejście ma swoje minusy. Tracimy łatwość przełączania pomiedzy standardowymi LaTeX-owymi rodzinami fontów, tzn. użycie w takim dokumencie komend `\tt' albo `\textsf{ala}' wywoła protesty LaTeX-a (nie mamy na razie spolszczonego kroju bezszeryfowego i egipcjanki w układzie QX). Trzeba trochę mniej zgrabnie, np.: {\fontencoding{OT4}\fontfamily{pltt}\selectfont Maszyna do pisania}. ZAKOŃCZENIE Historia: 05/1997 r. - powstała potrzeba: są fonty tylko jak ich użyć? 11/1997 r. - pierwsza publiczna wersja 0.6 (beta) pakietu `pl-qx' pod roboczą nazwą `piszpsem' 03/1998 r. - publiczna wersja 0.7 (beta) pakietu `pl-qx' (zmiana nazwy i drobne poprawki) 05/1998 r. - wersja 0.8 pakietu `pl-qx' (dodana obsługa Quasi Times-a, drobne zmiany w komentarzach, likwidacja błędu uniemożliwiającego kompilację dokumentacji) Plany: - Uwzględniać, w miarę pojawiania się, następne spolszczone PostScript-owe fonty niekomercyjne. - Przystosować źródła pakietu do standartów LaTeX2e (współpraca z pakietem `doc' i `docstrip'). Podziękowania: Marcin Woliński, poproszony przeze mnie o recenzję roboczej wersji pakietu, poświęcił mu bardzo dużo czasu. Dzielił się ze mną koncepcjami strategicznymi, uwagami o subtelnościach wnętrza LaTeX-a, wytykał omyłki i uświadamiał potencjalne problemy przyszłych użytkowników. Dzięki niemu pakiet jest o wiele lepszy niż się spodziewałem, ale to ja odpowiadam za wszelkie pozostałe błędy. Bardzo proszę informować mnie o nich, zgłaszać wszelkie uwagi i postulaty na adres: Piotr Kłosowski To eksponowane miejsce wydaje się godne, żeby wreszcie podziękować wszystkim tym, którzy przyczynili się, żeby polskie fonty TeX-owe mogły obnosić swoje piękne ogonki ze stosownym kerningiem. %% %% End of file `czytajto'.